Zondag 10:00 uur. Een uur voor de start van RC De Bøk Erin – RC Raging Bulls. In het bouwval clubhuis van RC De Bøk Erin, dus met evenveel beschutting als een molen in de wind, staan de mannen van De Bøk Erin 1 rond hun Coach Hendrie Platjes.
“Mannen!”, begint Hendrie. “Game day!”
“Ja mannen, Game Day!”, echoot Fly-Half en Hans Klok-a-like Stefan (spreek uit: Stéphàne). Ook al rugbyt Stefan pas drie maanden en heeft hij geen blijk gegeven van enig talent, hij profileert zich als de natuurlijke leider van het team.
“Bek houwen, fucking hippie”, snauwt Scrum-Half KFT (kort voor: Kleine Felle Teringlijer).
Hendrie gaat verder: “Mannen: ik ga er niet omheen draaien. Vandaag moet het gebeuren. Winnen we, dan houden we nog een soort van sprankje uitzicht op een schaduw van hoop op een beetje aansluiting met de rest…”
“Zo is het mannen!”, ronkt Stefan, zijn lange blonde manen wapperend in de wind.
“Hé! Was ik niet duidelijk? Smoel dicht, Simba”, bijt KFT. Hij trekt Stefan aan zijn geföhnde lokken naar de grond en gaat op zijn hoofd zitten.
“Laten we de waarheid onder ogen zien, mannen: wij zijn vandaag niet de betere rugbyers”, hervat Hendrie. “In feite zijn wij nooit de betere rugbyers. Zelfs al speelden we tegen de bewoners van bejaardentehuis Avondrood, dan nog…”
Zijn stem sterft weg.
Maar hij herpakt zich: “Maar het zijn niet altijd de beste rugbyers die winnen. Wat wedstrijden wint is: Vechtlust! Onverzettelijkheid! Nooit opgeven! …”
“KIP”, rommelt Rocco.
“Hou je…” begint KFT automatisch, maar valt stil als Rocco zijn gezicht naar hem toewendt, als de draaiende geschutskoepel van een Leopard-2 tank.
Hendrie geeft het op.
“Ga maar warmlopen, mannen”, zucht hij.
“Nou hup, opschieten, stelletje lapzwansen!”, schreeuwt KFT direct. “Als de sodemieter naar het veld!”
Coach Platjes kijkt zijn spelers hoofdschuddend na, terwijl ze door de kieren in de muur het bouwval clubhuis verlaten, Hij weet niet meer wat hij nog kan doen. Weer schieten de woorden van die geheimzinnige nachtelijke bezoeker door zijn hoofd: “Misschien wordt het tijd om jezelf een kans te geven, Hendrie…”
Zichzelf een kans geven? Wat bedoelde…
“Coach? Sta ik in de basis?”
Hendrie schrikt op. Prop Gijs kijkt hem vragend aan. Ach, Gijs… Hendrie is op de jongen gesteld. Gijs doet hem denken aan zichzelf, lang geleden.
“Nee Gijs”, zegt hij. “Je begint reserve.”
Wordt vervolgd….